گریه

تو می گریی

   چشمانت وسعت باران را در می یابد

                           و شکوه  فراموشی  خاطره  را

در غربت نگاه تو

با باد هماغوش می شوم

     دستم را در دستانت می گذارم  

              نفسم را به نفسهایت می بخشم

                 و اشکهایم را با چشمانت قسمت می کنم

آرام می گیرم

         در آغوشت

 و تو با معصومیت نوزادی بی پناه

                 مرا به لذت عشق نزدیک می کنی

از تو می خواهم که بمانی

                     لبخند می زنی

                        بی صدا و در سکوت

  و به آسمان می نگری

             بی کلام و اشک در چشمانت

و من نا باورانه

          با اشتیاقی که فرازش را نمی دانم

                                      خیره می شوم به مهتاب

 و تو از من دور می شوی

                       دورتر و دورتر

                            و من در سکوت در می یابم که چه قدر تنهایم